Αηδία

Αυτό το συναίσθημα μου βγαίνει όταν βλέπω κάποιοι να καίνε να ρημάζουν να λεηλατούν καταστήματα, αυτοκίνητα, περιουσίες.
1ο θέμα. Είναι απαράδεκτο στο όνομα ενός θανάτου τυχαίου ή ακόμα και δολοφονίας, να καίγονται περιουσίες αθώων πολιτών. Μπορεί να ήταν δολοφονία ο θάνατος του 15χρονού μικρού μαθητή αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κάψουμε και να ληστέψουμε περιουσίες που δε μας ανήκουν. Αν ήμουν κυβέρνηση, την πρώτη νύχτα των επεισοδίων θα έβγαζα έξω όλη την αστυνομία και θα έπιανα επιτέλους αυτούς τους γνωστούς άγνωστους. Φυλακή για πάντα! Και αν η αστυνομία δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα τότε θα έβγαζα στους δρόμους τα τανκς, τον στρατό και ας τολμούσε κανείς να με πει φασίστα μετά. Δεν δέχομαι με τίποτα να καίγεται η περιουσία μου. Αν έβλεπα κάποιον να καταστρέφει το αυτοκίνητο μου, θα τον σκότωνα επιτόπου και μετά βγείτε να με πείτε δολοφόνο.
2ο θέμα. Τα Μ.Μ.Ε. με εξόργισαν. Από τη μία έλεγαν γιατί η αστυνομία δεν κάνει τίποτα και από την άλλη όταν κάποιος αστυνομικός έκανε μία σύληψη, τα έβαζαν με αυτόν γιατί λέει τον χτύπησε! Ε ας αποφασίσουμε επιτέλους ποια αστυνομία θέλουμε. Να κάνει συλλήψεις ή να κάθεται να βλέπει;
3ο θέμα. Σήμερα είδα στις ειδήσεις κάποιους μαθητές να λένε πως είχαν κάνει ένα μπλόκο με κάδους σε ένα δρόμο και ένας νταής οδηγός (όπως τον χαρακτήρισαν τα ΜΜΕ) πάτησε γκάζι και δε δέχτηκε να σταματήσει και παραλίγο να πατήσει 2 μαθητές! Και ερωτώ εγώ. Ποιός είναι ο νταής; Ο οδηγός που απλά ήθελε να χρησιμοποιήσει τον δρόμο που με τα τέλη κυκλοφορίας έγινε ή οι μαθητές που με το έτσι θέλω αποφάσισαν να κλείσουν το δρόμο; Αηδία... Δε δέχομαι να μου κλείνει κάποιος τον δρόμο επειδή θέλει να διοριστεί, να πάρει άυξηση, να γυρίσει πίσω η γυναίκα του, να μπει στη Βουλή κτλ. Δεν το δέχομαι. Δε δέχομαι λίγοι ή πολλοί μαθητές να αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη ενός δημοσίου κτηρίου. Ακόμα και δίκιο να έχουν. Ας διαδηλώσουν στο πεζοδρόμιο, σε ένα γήπεδο ή αλλου. Ας φυτέψουν δέντρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Αλλά όχι δε δέχομαι να κάψουν, να ληστέψουν, να κλείσουν δρόμους, να τρομοκρατήσουν.
4ο θέμα. Το 2008 πέθαναν πολλά παιδιά από τροχαία ατυχήματα, ναρκωτικά, άλλα κακοποιήθηκαν, έπεσαν θύμα ληστειών. Πολλοί νομοταγής πολίτες αυτής της χώρας έπεσαν θύματα δολοφόνων και ληστών. Κανείς όμως δε διαμαρτυρήθηκε. Κανείς! Φυσικά αναφέρομαι σε ειρηνικές διαμαρτυρίες και όχι σε βανδαλισμούς. Γιατί κανείς δε κάνει κάτι; Γιατί ξαφνικά τώρα όλοι (μερικές χιλιάδες μόνο και όχι όλοι), βγήκαν στους δρόμους και έκαψαν; Η οργή απέναντι σε ποιόν είναι; Οι αριστεροί θα μιλήσουν για κοινωνική πάλη και μαζικές διαδηλώσεις και άλλα τέτοια αλλά όλοι είδαμε τι έγινε στην Ρωσία επί κουμμουνισμού. Μιλάνε για βασικό μισθό 1600 ευρώ όταν το 90% των επιχειρήσεων δε μπορεί να αντέξει ούτε τα 700 ευρώ. Άρα αν γίνει ο βασικός μισθός 1600, την επομένη μέρα θα απολυθούν το 90% των υπαλλήλων. Βαρέθηκα να ακούω την αριστερά να λέει για σχέδια που δεν εφαρμόζονται με τίποτα. Είχα την τύχη να ζήσω-σπουδάσω μερικά χρόνια σε χώρα του ανατολικού μπλοκ αμέσως μόλις είχε πέσει ο κουμουνισμός, και ξέρω τι θα πει κουμουνισμός.
6ο θέμα. Τα δύσκολα έρχονται. Ακόμα η κρίση δε μας άγγιξε καν. Τους επόμενους μήνες θα δούμε απολύσεις, θα μειώσουμε το βιοτικό επίπεδο μας, θα ζήσουμε άσχημες εποχές...