Στρατός

Ειναί πολλά αυτά που θέλω να γράψω. Προς το παρόν δανείζομαι μερικά σημεία από άλλο blog και για δηλώνω την πηγή μου (για να μη μας πάνε και στα δικαστήρια . . .).
Λοιπόν από http://demasamere.blogspot.com/





"Tuesday, May 06, 2008

Mπαρούφα και καμιά αλλαγή – Πρόταση Mειμαράκη για θητεία στα 18

Tην εβδομάδα που μας πέρασε ο Υπουργός Eθνικής Άμυνας κ. Mεϊμαράκης εμφανίστηκε στη πρωινή ζώνη της NET. Αυτό που αισθάνθηκα δεν ήταν απογοήτευση. Ήταν κούραση. Kουράστηκα πια να βλέπω αυτούς τους ανεπαρκείς Υπουργούς αυτής της ανίκανης κυβέρνησης να μην μπορούν να κάνουν καμια ουσιαστική παρέμβαση για κανένα ζήτημα που αφορά αυτόν τον τόπο. Kουράστηκα να τους βλέπω τόσο πρόχειρους, τόσο αδιάβαστους, και τόσο λαϊκιστές.H νέα ιδέα του κ. Mειμαράκη είναι μια παλιά ιδέα, ξαναζεσταμένη. Όχι, δεν είναι η μείωση της θητείας στους έξι μήνες. Αυτή ήταν για τα κορόιδα για να ψήφιζαν Nέα Δημοκρατία. Kαι ήδη ψήφισαν δύο φορές, οπότε ποιο το χάσιμο να δοκιμάσουμε ένα παλιό φαγητό;Kαλωσορίσατε την υποχρεωτική στράτευση στα δεκαοκτώ. Tέρμα οι αναβολές σπουδών. Kατευθείαν από το λύκειο, για να λήξει το πρόβλημα των φυγόστρατων. Αμ' θα σας κάνει ο στρατός άντρες.

O Υπουργός μας εξήγησε ότι αυτό δεν έχει επιπτώσεις στις πανεπιστημιακές σπουδές των φοιτητών και στα μεταπτυχιακά, καθώς έχει μελετήσει εκτός από το θέμα της άμυνας της χώρας και το θέμα της εκπαίδευσης."Yπηρέτησα" (ωραίο;) στο στρατό δεκαεννέα μήνες. Ήταν οι πιο "πεταμένοι" δεκαεννέα μήνες της ζωής μου με διαφορά …Mα μερικοί όμως λένε ότι ο στρατός είναι μεγάλο σχολείο. Από μία άποψη δεν έχουν άδικο.Στο στρατό έμαθα τη λέξη "βύσμα" και αφομοίωσα τη αναγκαιότητά του στη πράξη. Φρέσκο "ψάρι" ή "ποντίκι" από το εξωτερικό χωρίς βύσμα βρέθηκα να κάνω σκοπιά κάθε Παρασκευοσαββατοκύριακο. Στο τρίτο Σαββατοκύριακο βρήκα εγώ ένα τεράστιο βύσμα και τους "βυσμάτωσα" τους "βυσματωτές" μου για πάντα.'Hταν υπέροχα.




Στο στρατό έμαθα ότι "μέρα που περνάει δε ξαναπερνάει."

[Εδώ να συμπληρώσω πόσα τυχερά είναι τα παιδιά σήμερα που πηγαίνουν για 12μηνη θητεία. Εγώ πήγα 16 μήνες . . .]

Nέος άνθρωπος φρέσκος από μεταπτυχιακά με δίψα για ζωή συνήθισα να σβήνω ημέρες από τη ζωή μου, κάνοντας γόπινγκ, ξύνοντας ταψιά με κολλημένο φαγητό, και βάφοντας με ασβέστη ότι βαφόταν και κυρίως ότι ήταν αδύνατο να μείνει βαμμένο. O πιο συνηθισμένος τρόπος για να περνάει ο χρόνος ήταν να κοιμάμαι. "'Oταν κοιμάσαι η θητεία περνάει πιο γρήγορα." Αυτό ήταν ένα άλλο μεγάλο μάθημα.

Στο στρατό έμαθα να κάνω τον βλάκα. Όταν παρουσιάστηκα στη μονάδα οι παλιοί μου είπαν. "Αν θέλεις να περάσεις καλά όταν θα σε ρωτάνε δε θα ξέρεις τίποτα." Ένας συνάδερφός μου είχε πολύ περηφάνια για να αντέξει τόση ξεφτίλα. Mε διδακτορικό στο Berkeley, είπε πως ναι, ξέρει από υπολογιστές. Bρέθηκε να πληκτρολογεί διαταγές κάθε μέρα, όλη τη μέρα. Α, και να κάνει και σκοπιές. Mετά βρήκε και αυτός ένα βύσμα και γλίτωσε. Ότι δε του δίδαξε το Berkeley του το δίδαξε ο στρατός.Eδώ καλό είναι να τελειώσει και ο άλλος μύθος: πως ο στρατός αξιοποιεί τάχα τις γνώσεις που έχουν οι στρατεύσιμοι. O στρατός δεν αξιοποιεί απολύτως τίποτα γιατί δεν είναι φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Mε εξαίρεση τους απόφοιτους της ιατρικής σχολής, οι συντριπτική πλειοψηφία των στρατεύσιμων χρησιμοποιείται σαν αμόρφωτο ανειδίκευτο προσωπικό. Tελικά αποτελεί ένα ξόδεμα του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας στην πλέον παραγωγική του ηλικία. Αποτελεί και ένα ξόδεμα του κρατικού προϋπολογισμού.

Δεν είναι όλοι χαμένοι φυσικά. Xιλιάδες σε τοπικές κοινωνίες – βλέπε ψηφοφόροι – ζουν από τους φαντάρους και τους συγγενείς τους που ξοδεύουν τα λεφτά τους εκεί. Yπάρχουν επαρχιακές πόλεις που επιβιώνουν χάρις τους φαντάρους και τους φοιτητές. Kαι στις δύο περιπτώσεις έχουμε σοβαρό κεντρικό σχεδιασμό. Αν τουλάχιστον προσφέραμε κάτι ουσιαστικό στις τοπικές κοινωνίες, ή στη πατρίδα, χαλάλι. Θυμάμαι έναν καλοκαιρινό μήνα έπιασε φωτιά ένα δάσος στον ίδιο νομό. Ήταν Παρασκευή απόγευμα. Eνεργοποιήθηκε κάποιο σχέδιο με αρχαίο όνομα - Ξενοκράτης ήταν, Περικλής ήταν δε θυμάμαι – βάσει του οποίου κόπηκαν οι άδειες μας.Kαι αυτό ήταν. Oύτε καν για τις φωτιές δε πήγαμε να σβήσουμε. Γιατί επί της ουσίας δεν υπήρχε ολοκληρωμένο σχέδιο για την χρήση του στρατού σε περίπτωση δασικής πυρκαγιάς.

Kαμαρώνουμε ότι είμαστε στην Eυρωπαϊκή Ένωση καις τη ζώνη του ευρώ και μέχρι και οι Αλβανοί έχουν προσπεράσει την απαρχαιωμένη λογική του λαμπρού Υπουργού μας, οδεύοντας προς ένα επαγγελματικό στρατό στα μέσα της επόμενης δεκαετίας.Eίναι πολύ φυσικό.Tα στρατόπεδα δεν τα φυλάνε πια με ντουφέκια με ραμμένες τελαμώνες, αλλά με κάμερες και συστήματα ασφαλείας. Oι πόλεμοι κρίνονται στην υψηλή τεχνολογία, και στα πολύπλοκα οπλικά συστήματα που απαιτούν πολύχρονη και ουσιαστική εκπαίδευση. Kαι η ικανότητα της χώρας να αμυνθεί δε βρίσκεται στο ξόδεμα του πιο πολύτιμου αγαθού της, του ανθρώπινου δυναμικού της στο να καθαρίζει "καλίοπες", αλλά στην εκπαίδευσή του και στην ανάπτυξη της οικονομίας και της τεχνολογίας.O στρατός δε σε κάνει άντρα. Ο στρατός δε σε κάνει πολεμική μηχανή. O στρατός δεν είναι αστείος. O στρατός δε κάνει καλύτερο φαγητό από της μαμάς σου. Ο στρατός δεν είναι καν "δύσκολος". Είναι απλώς αποπληκτικός. Ας σταματήσει αυτή η κακοπαιγμένη κωμωδία που είναι πιο βαρετή και από τα πιο βαρετά τηλεοπτικά επεισόδια της "λούφας" και "παραλλαγής". Ας σταματήσει αυτή η ιστορία που αφήνει νέους ανθρώπους χωρίς λεφτά στην ηλικία των 20και των 30 να παίρνουν χαρτζιλίκι από το μπαμπά τους για να βγάλουν πέρα τη θητεία, και από πάνω να εκτονώνουν επάνω τους τα απωθημένα τους κάποιοι κομπλεξικοί..."

Εδώ να σημειώσω πως τα βίντεο είναι δική μου επιλογή.
Άντε πάρτε άλλο ένα



Έτσι στο ίδιο σημείο ορκήστηκα και εγώ το 2001, απλά τότε τα κινητά δεν είχαν βίντεο και οπότε δεν έχουμε βίντεο ντοκουμέντο παρά μόνο λίγες φωτογραφίες...




Βέβαια είχαμε και τις βραδιές οπλίτη



Και φυσικά δεν έλειπαν ποτέ τα τραγούδια . . .




Αναμνήσεις πολλές. Άλωστε εγώ έκανα θητεία και μάλιστα 16 μήνες και όχι στην πόλη μου αλλά στα σύνορα δίχως άδειες. Βιβλίο θα μπορούσα να γράψω με τα συμβάντα κατά την διάρκεια της θητείας μου . . .

Τι είναι πάλι τούτο;

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Μήπως είναι η χαμένη αντλαντίδα; Δεν ξέρω. Πάντως αυτή την εικόνα βλέπει κανείς στο google map μέσω του δορυφόρου . . .

Σκατά στα μούτρα σας . . .

Με αφορμή την σημερινή εκπομπή του Χατζηνικολάου στο ALTER με θέμα το ΕΣΥ ,ΕΓΩ ΑΥΤΟΙ ή όπως αλλιώς λέγεται το εθνικό σύστημα υγείας εχώ να δώσω ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που πήγαν στην εκπομπή με τις γραβάτες και τα ταγιέρ τους.
ΒΡΕ ΔΕ ΠΑΤΕ ΝΑΓΑΠΗΘΕΙΤΕ;
Βαρέθηκα να ακούω ΆΣΧΕΤΟΥΣ να μιλάνε για την υγεία. Ας ακούσουν τους ιατρούς, τους εργαζόμενους και τους ασθενείς και όχι την Γεννηματά και τους άλλους. Δεν μπορώ να ακούω το Πασοκ να μιλάει για το τι δεν έκανε η ΝΔ όταν τα μεγαλύτερα προβλήματα προκύπτουν λόγω του πράσινου διορισμού στα νοσοκομεία πριν χρόνια την χρυσή πράσινη εποχή του '80. Δυστυχώς για την έλειψη προσωπικού δεν φταίει η κανείς παρά μόνο η μη εργατικότητα του υυπάρχοντως προσωπικού. Γιατί όλες οι νοσοκόμες φεύγουν με αναρρωτική άδεια από τον πρώτο μήνα κύησης; Γιατί υπάρχουν εργαζόμενοι που πηγαίνουν στην δουλειά στις 9 και άλλοι που φεύγουν στις 1; Ας ρωτήσουν κανέναν εργαζόμενο και μάλον θα έλεγα ιατρό για να μάθουν τι φταίει. Δεν μπορώ να ανεχτώ τους φυσικοθεραπευτές να λένε "είμαστε λίγοι" και όμως να δουλεύουν μόνο από τις 9 εώς τις 1300. Δεν μπορώ να ακούω τις νοσηλεύτριες να λένε πως είναι λίγες όταν φεύγουν νωρίτρα, έρχονται αργότερα, παίρνουν άδειες με κάθε ευκαιρία, και κατά διαβολική σύμοτωση όλες έχουν επαπειλούμενη εγκυμοσύνη και άρα αναρρωτική άδεια από τον δεύτερο μήνα. Δεν αντέχω να ακούω για τις αναμονές στα επείγοντα στις εφημερίες, όταν όλοι οι έλληνες πηγαίνουν για το παραμικρό στα επείγοντα και έτσι ανεβάζουν την αναμονή και στερούν τον ιατρό από κάποιον που έχει πραγματικά ανάγκη την επείγουσα ιατρική φροντίδα. Πολλές φορές αρνήθηκα να εξετάσω ασθενή που είχε έρθει στα επείγοντα με πρόβλημα μη επείγον για να εξετάσω κάποιον άλλον που περίμενε με επίγον πρόβλημα. Το τι άκουγα από αυτόν που δεν είχε το επείγον πρόβλημα δεν περιγράφεται. Και να ξέρετε πως συνήθως αυτοί που έχουν επείγον πρόβλημα έχουν και μεγαλύτερη υπομονή ενώ όσοι έρχονται απλά "έτσι" δεν έχουν καθόλου υπομονή. Εδώ θυμάμαι ένα περιστατικό που είχα την τύχη να ζήσω στα 16 μου. Περιμέναμε στην στάση το λεωφορείο΄, ήταν μεσημέρι και είχε πολύ κόσμο. Ξαφνικά ήρθε ένα λεωφορείο το οποιό ήτνα γεμάτο. Άρχισαν να μπαίνουν μερικοί αλλά δεν χωρούσαμε όλοι. Ένας κύριος 50άρης όλη την ώρα φώναζε ¨άντε ρε παιδιά πάντε λίγο ποιο μέσα να χωρέσουμε και εμείς". Κάποια στιγμή κατάφερε να μπει και αυτός. Τότε, παρόλο που έξω είχαν μείνει 10 άτομα, γύρισε και είπε "έλα φτάνει δεν χωράνε άλλοι, οδηγέ ξεκίνα"! Δηλαδή ο καθένας κοιτάει να βολευτεί και μόλις βολευτεί δεν τον ενδιαφέρουν τι θα απογίνουν οι άλλοι. Έτσι και στα επείγοντα όταν είναι έξω βιάζονται, όταν μπουν μέσα θέλουν να ρωτήσουν τον ιατρό ακόμα και για τοχρόνιο πρόβλημα τους αδιαφορώντας για τους άλλους που περιμένουν. Κωλοείδος είμαστε οι άνθρωποι.
Δεν αντέχω να ακούω κανέναν πολιτικό να λέει βλακίες, ούτε το Πασοκ ούτε η ΝΔ ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Ας πάρουν μερικά νέα άτομα που δούλεψαν σε νοσοκομεία και ας μάθουν τι συμβαίνει στα νοσοκομεία γιατί αποδεικνύεται πως δεν ξέρουν. ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟΙ. Γιατί δεν κάθεται ο διοικητής του νοσοκομείου στην είσοδο και όποιον εργαζόμενο βλέπει να φεύγει νωρίτερα να τον απολύει; Τόσο δύσκολο είναι; Γιατί δεν προσλαβάνονται ιατροί ώστε να αντιμετωπισθεί η έλλειψη ιατρών; Γιατί οι μόνοι που είναι λίγοι, είναι οι ιατροί αφού είναι οι μόνοι που δουλεύουν 140 ώρες την εβδομάδα. Και δε μιλαώ για όλες τις ειδικότητες αλλά για συγκεκριμένες ειδικότητες.
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν οι πολιτικοί τι πρέπει να αλλάξει στην Υγεία;
ΣΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΡΕ!
ΣΚΑΤΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΑΣ ΡΕ!
Όταν το 1998 ξεκίναγα να δουλεύω σας ιατρός, δεν πίστευα στα μάτια μου με αυτά που έβλεπα. Και το ποιό εντυπωσιακό είναι πως όταν εξέφραζα την αποροία μου για την κατάντια της Υγείας, όλοι μου έλεγαν πως όλα είναι καλά. Όλοι θεωρούσαν αυτονόητο πως ο ιατρός οφείλει να δουλεύει 32 ώρες συνεχόμενα δίχως ξεκούραση! Και εγώ απορούσα και συνεχίζω να απορώ ακόμα και σήμερα, 10 χρόνια μετά και αφού στην καριέρα μου πολλές φορές αναγκάστηκα να δουλέψω 35+ ώρες συνεχόμενες δίχως ξεκούραση... Απορώ πως αντέχουνε οι ιατροί να δουλέυον τόσες ώρες. Και απορώ και με τον Ελληνικό λαό που δέχεται να εξετάζεται από κουρασμένους ιατρούς!
Βαρέθηκα, δεν γράφω άλλο. Έχω πολλά να πω αλλά βαρέθηκα να τα λέω και να μη γίνεται τίποτα. Κατ΄ιδίαν ότι θέλετε μπορούμε να συζητήσουμε όποτε θέλετε. Θα εκπλαγείτε με αυτά που συμβαίνουν και δεν ξέρετε.
σκατα...

Τράγκας

Ένα βίντεο που . . . χρώσταγα σε προηγούμενη ανάρτηση μου.

Όταν η ομάδα παίζει καλά!

Ζωγράφε είσαι κορυφή!

Μιχάλης παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ και βάζει το καλάθι και στην επόμενη φάση μου δίνει ωραία πάσα και βάζω ένα εύκολο καλάθι

Και τέλος ένα τρίποντο μου . . . δώρο

I did it again . . .

Πριν λίγες μέρες θυμήθηκα τους αγώνες που έδινα πριν 10 χρόνια. Μετά από μερικά χρόνια που είχα κρεμάσει την φανέλα με το 10, ξαναάρχισα να παίζω σε μία ομάδα φίλων και πρόσφατα σε έναν αγώνα κατάφερα να βάλω το τρίποντο της ισοφάρισης. Θυμήθηκα τα καλάθια που παλιότερα είχα βάλει στα τελευταία δευτερόλεπτα όταν η μπάλα έκαιγε και λίγοι τολμούσαν να πάρουν την ευθύνη.

Το τρίποντο έπρεπε να μπει γιατί είμασταν πίσω 3 πόντους και απέμειναν μόνο 20 δευτερόλεπτα. Πήρα το ριμπάουντ και έφυγα στην επίθεση. Ήξερα πως μόνο μία ευκαιρία είχαμε και δεν έδωσα την μπάλα σε κανέναν. Είδα ότι με άφησαν για λίγο δίχως μαρκάρισμα και σύγουρος για την επιτυχία, σούταρα, ευστόχησα και τους πάγωσα. Δυστυχώς στο τελευταίο δευτερόλεπτο κατάφεραν μετά από 2 επιθετικά ριμπάουντ να βάλουν το νικητήριο καλάθι. Έτσι θυμήθηκα το μεγάλο τρίποντο ισοφάρισης του Μπάνε και το λάθος του Φασούλα στο τελευταίο δευτερόλεπτο στον τελικό του κυπέλου κυπελλούχων το 1992 . . .

και παρακάτω σας δείχνω ένα ακόμα τρίποντο από τα "μεγάλα τρίποντα" του Μπάνε

Αξίζουμε να μας βοηθήσει;

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν για την ασθένεια ALS/MND και πόσοι την γνώρισαν τώρα λόγω της εκπομπής "καλημέρα Ελλάδα" που ανέδειξε τον Φώτη, έναν άνθρωπο που έχει την εν λόγω ασθένεια και όταν του είπαν πως έχει 14 μήνες ζωή αυτός γέλασε και χρόνια μετά είναι ακόμα μαζί μας και νομίζω πως θα είναι για πάρα πολύ καιρό ακόμα. Πάντως σύγουρα πολλοί περισσότεροι γνώρισαν τώρα αυτή την ασθένεια και ίσως από αύριο το μέλον αυτών των ανθρώπων να είναι καλύτερο. Γιατί μέλον έχουν, ψυχή έχουν, θέληση για ζωή έχουν. Αυτό που δεν έχουν είναι κρατική βοήθεια. Ο Φώτης μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή μπορεί και επικοινωνεί μαζί μας και έχει δημιουργήσει μια ιστοσελίδα προσπαθώντας να ενημερώσει τον κόσμο για την ασθένεια του και να βοηθήσει άλλους ασθενείς που αντιμετωπίζουν παρόμοια με αυτόν προβλήματα. Αναγκάστηκε να βγεί στην τηλεόραση για να ζητήσει ένα φάρμακο το οποίο είναι σε πειραματικό στάδιο και δεν μπορεί να το βρεί στην Ελλάδα και δεν το χορηγεί το ασφαλιστικό του ταμείο. Βοηθάει αυτό το φάρμακο; Εγώ δεν ξέρω αν βοηθάει αλλά αφού ο ίδιος το ζητάει νόμιζω δικαιούται να το πάρει. Στη δικιά του ζωή κουμάντο μόνο ο ίδιος θα κάνει. Πρέπει το κράτος να δεχτεί το αίτημα του και να του χορηγήσει το φάρμακο που ζητάει.
http://www.als-net.gr/
Αυτή είναι η σελίδα του. Μπείτε και δείτε τι έχει να πει.
Πως μπορείτε να βοηθήσετε; Δεν ξέρω αν μπορείτε να βοηθήσετε πολύ αλλά ξέρω πως μπορεί να σας βοηθήσει πάρα πολύ. Η δύναμη της ψυχής που θα δείτε πως διαθέτει ο Φώτης, θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πόσο ασήμαντα είναι πολλά στη ζωή και τι είναι το ποιό σημαντικό.
Φώτη είμαστε μαζί σου.
Αξίζουμε να μας βοηθήσεις;

Μας λείπει . . .

Σε αυτές τις δύσκολες εποχές που βιώνουμε αλλά και στις δυσκολότερες εποχές που έρχονται με γοργό βήμα, μας λείπει. Ήταν "ο Χριστοδουλος μας".